يك نقد سازنده از سياست هاي دولت ها در قبال مردم روستاها

با سلام.با گذشت چندين سال و كوچ كردن مردم روستاها به شهرها و ماشيني شدن زندگي ها و تغيير ذائقه وسليقه مردم تلاش براي بازگرداندن مردم به روستا ها فايده ندارد.

ما در هر بخشي از روستا كه نگاه مكنيم چه طور بگويم؛از روستاي خودمان ورك بگويم كه قابل استناد است خانه هاي مقاوم ساخته شده كوچه و راه هاآسفالت شده تلفن آب برق هم هست از اين بابت بسيار متشكريم.ولي در همين روستاي ورك طوري شده كه جواني در روستا نمانده كه دائم زندگي كند همه آمده اند دنبال كار هي شركتي.و با پول دادن بي رويه به روستاييان يك جور تنبلي در آنها به وجود آورده البته افراد پير مستثنا هستند.طرف ميگويد كميته پول ميدهد جاهاز دخترمان را هم ميدهد براي چه كشاورزي و دام پروري كنيم؟طوري شده كه براي تخم مرغ هم بايد به روستا هايي پايين دست بروند تا تخم مرغ تهيه كنند اين وضع اصف ناكي براي جامعه روستايي ماست.زماني بود مردم از مواد كارخانه اي گريزان بودند حال آنچنان وابسته شان كرديم ديگر تن به پرورش مرغ و گوسفند و گاو ندارند؟

چطور ميشود كه روستايي كه ۷۰۰خانوار جمعيت داشت حالا تغريبا خالي از سكنه است؟به جاي اينكه دو دستي پول به مردم بدهيم بياييم صنعت را درون هرخانه روستاييان ببريم هم كار كنند هم تضميني خريداري كنيم هم كاري انجام شده هم مزدي پرداخت شده نه اين كه براي كار نكرده مزد بدهيم در حالي كه شخص در صحت و سلامت قرار دارد.

بايد طرحي ريخته شود جمعيت به روستا ها برگردانده شود.و طعم وعطر غذا هاي محلي دوباره در كوچه هاي روستا هايمان طنين انداز شود.